Westkust Amerika 2017

 

 

Donderdag 1 juni Bij de reis naar huis zit het venijn in de staart

De terugreis ging via LAX, het vliegveld van Los Angeles. Het was 2 uur rijden en we bereikten zonder oponthoud de luchthaven. Er waren zelfs vlak bij Los Angeles stukken weg waar echt bijna niemand reed! Bij Alamo leverden we de auto is en via de bus van Alamo werden we naar de juiste terminal gebracht.  Daar konden we bij American Airlines ook meteen onze koffers inleveren. We zijn ook direct naar de security doorgelopen. We hadden allebei weer TSA Pre op onze boarding pass staan, dus we hoefden niets uit de handbagage te halen en de schoenen konden aanblijven. Dat was al de tweede keer deze vakantie dat we op deze ontspannen manier door de security konden. We hadden ruim de tijd voordat we gingen vliegen, dus we konden nog een broodje eten en iets drinken. De vlucht zou om 17.55 uur vertrekken en op dat tijdstip werden we ook werkelijk van de  gate afgeduwd en kon de lange reis beginnen. De vliegtijd was 10 uur en 5 minuten. We zaten goed, kregen op tijd iets te eten en te drinken en verder was het allemaal vrij rustig.

Om 12.30 uur landden we in London Heathrow. We hadden twee uur voor de overstap en dat ging allemaal veel beter dan op de heenreis. We moesten van terminal 3 naar terminal 5 ook met een bus en ook die stond al klaar toen we kwamen aanlopen. We zagen echter meteen al dat onze vlucht een half uur vertraagd zou zijn. Dat was jammer, maar niets aan te doen. Een half uur op de hele vakantie is natuurlijk niet veel. We zagen trouwens  in de vertrekhallen een fietsambulance staan, dat was een wonderlijk gezicht.  We meldden ons op de nieuwe tijd bij de gate en gingen boarden. Het duurde en duurde echter voordat we weggingen en op een gegeven moment werd er omgeroepen dat we wel van de gate zouden worden afgeduwd, maar dat we een flinke tijd zouden gaan taxiën en dat we vervolgens naar een andere baan zouden gaan waar de motoren uit zouden gaan en dat we daar zo’n 20 minuten zouden moeten wachten. Dit in verband met onweersbuien boven London. Dat leidde er uiteindelijk toe dat we met bijna 2 uur vertraging naar Amsterdam vlogen.

De vlucht zelf was heel kort. Na een half uur werd al omgeroepen dat de bemanning zich voor de landing klaar moest maken.  Op Schiphol aangekomen, moesten we natuurlijk weer einden lopen voordat we bij de douane en kofferbanden aankwamen. De koffers waren er vrij snel en omdat het inmiddels al avond was, hebben we op Schiphol een hapje gegeten voordat we naar P3 gingen om de auto te halen en naar huis te rijden.

Zo kwam er dan een einde aan een mooie trip langs de Westkust van de United States. Iedereen bedankt voor de leuke reacties en wellicht tot een volgende keer.

Woensdag 31 mei  Torrey Pines State Natural Preserve

De laatste volle dag was aangebroken en die wilden we doorbrengen in de natuur. We kozen voor Torrey Pines State Natural Preserve. We hadden op internet gelezen dat dit een populair natuurgebied was en dat het in het weekend regelmatig werd afgesloten omdat het dan al na 11 uur vol was.  Dat was vandaag gelukkig niet het geval, hoewel we wel veel wandelaars tegenkwamen. We bezochten als eerste het bezoekerscentrum op de top van de heuvel en haalden daar een kaart van het gebied. We besloten de beach trail te lopen, een pad dat naar de zee afdaalde.

Onderweg kwamen we nog weer andere trails tegen en daar liepen we ook een stukje van. Die waren echter moeilijk toegankelijk en we wilden niet het risico lopen om uit te glijden, dus daar zijn we snel weggegaan. Het uitzicht hier was wel spectaculair: prachtige rotsformaties en de oceaan op de achtergrond. Toen we verder gingen met de beach trail bleek die ook behoorlijk onbegaanbaar te worden en daar zijn we op een gegeven moment omgekeerd. We zijn toen de  trail gaan zoeken die rolstoeltoegankelijk was. Deze bleek veel beter begaanbaar te zijn en het uitzicht was net zo mooi, dus dat was helemaal prima. We hebben vervolgens ook nog de Guy Fleming trail gelopen, ook weer door een prachtig gebied, nu met mooie begroeiing en ook diverse vergezichten. Tenslotte reden we met de auto helemaal omlaag naar het strand en hebben we een fijne strandwandeling gemaakt.

We waren inmiddels al uren in het park en voelden goed dat we zoveel hadden gelopen. Hoewel we nog steeds genoten van de mooie omgeving, zijn we op een gegeven moment toch maar weggegaan. Toen we thuiskwamen, aten we een late lunch en haalden we nog de laatste boodschappen van deze vakantie. Helaas moesten we daarna de koffers gaan inpakken en werd het tijd om in te checken. We gaan echter naar huis met een heleboel mooie herinneringen aan deze omgeving en alle andere plekken waar we deze vakantie zijn geweest. Vooral San Diego hebben we als een enorme verrassing ervaren. We hadden niet verwacht dat het hier zo mooi zou zijn en dat we het hier zo naar onze zin zouden hebben!

 

Dinsdag 30 mei  USS Midway

Vandaag gingen we kijken naar het leven aan boord van een vliegdekschip, de USS Midway. Dit schip lag in de haven van San Diego en heeft van 1945 tot 1992 dienst gedaan,  vooral in Azië en het Midden-Oosten. Het was het grootste vliegdekschip van de marine van de VS. We hadden gisteren al online kaartjes gekocht, dus we konden de rij overslaan met mensen die nog een kaartje moesten kopen. We waren er meteen bij de opening van het museum.

We liepen als eerste naar het flight deck waar alle vliegtuigen en helicopters stonden. Een medewerker van het museum raadde ons aan om meteen door te lopen naar de plek waar de (korte) tour zou zijn voor de brug van het schip. De tour begon ook vrijwel meteen en via allerlei kruip-door-sluip-door –trappen liepen we naar boven naar de brug waar de vliegtuigen in de gaten werden gehouden en ook de vaarroute van het schip. Dit was al geweldig mooi om allemaal te zien.

Toen dit afgelopen was, kwamen we iemand tegen die op dit schip gewerkt had als piloot, (CDR Dick Walker).  Hij vroeg ons of wij misschien wat uitleg wilden vertalen in het Duits aan iemand uit Zwitserland en als tegenprestatie bood hij aan onze gids te zijn voor een verdere tour over het schip. We dacht dat dit misschien een half uurtje zou duren of zo, maar dit bleek uiteindelijk een tour te worden die 2 uur duurde en als we er zelf geen einde aan hadden gemaakt, had het misschien wel de hele dag geduurd. Het was ontzettend aardig dat deze oud-piloot ons rondleidde over het schip en over allerlei details verteld die we anders nooit zouden hebben gezien. Dit gaf echt wel een extra dimensie aan het geheel, hoewel we op een gegeven moment wel van deze goede man af wilden,  want we wilden ook zelf nog wel even rondlopen.

Op een gegeven moment ging hij en zijn Zwitserse gast lunchen en toen hebben wij gezegd dat we nog wat andere dingen wilden doen vandaag en namen we afscheid. We hebben daarna nog een poosje rondgekeken. Onderin het schip speelde zich het normale leven aan boord af. We zagen de bedden van de matrozen en officieren, de suite van de kapitein, de eetzalen, de wasruimten, de ziekenzaal, apotheek en andere medische voorzieningen, kapsalon, postkantoor en een kapel.  Ook was er een gevangenis aan boord.

We zagen natuurlijk ook de machinekamer waar allerlei soorten wielen werden opgepoetst door een vrijwilliger van het museum. Het middendek was de hangar waar de vliegtuigen geparkeerd stonden. Bovenin was het flight deck voor de vliegtuigen die moesten vliegen. Er werd op een aantal plekken speciaal aandacht gegeven aan het opstijgen van de vliegtuigen en het landingsproces.

Overal stonden vrijwilligers informatie te geven.  Het was gewoon heel compleet allemaal en erg interessant. Na de verlate lunch hebben we nog een rondje gelopen en om ongeveer 15.00 uur zijn we weggegaan. We waren moe, van alle indrukken die we hadden opgedaan, maar ook van het vele lopen over allerlei steile trappen omhoog en dan weer omlaag.

We hebben vervolgens in de haven van San Diego nog een mooie trail gelopen langs het water en zijn daarna naar huis gegaan. Dit was wederom weer een prachtige dag

 

Maandag 29 mei Memorial day in Balboa Park

In verband met de te verwachten drukte voor Memorial day, waren we alweer vroeg op pad. Deze keer was Balboa Park de bestemming. Om 9.30 uur hadden we de auto geparkeerd en meteen kwam de tram aanrijden die ons naar het park zou brengen. We haalden eerst bij het bezoekerscentrum een plattegrond van het park en liepen daarna het park in.

Het park is in 1915-1916 ontstaan toen het Panamakanaal werd geopend en de Panama-California Expositie werd georganiseerd.  In 1935-1936 is het verder uitgebouwd om voor werkgelegenheid te zorgen tijdens de grote depressie van de VS. Toen werd de California Pacific International Exposition gehouden. In het hele park staan prachtige gebouwen waarin musea gehuisvest zijn en er zijn diverse tuinen waarin je kunt kijken. Verder zijn er overal doorkijkjes en bijzondere dingen te zien.

Ook diverse straatartiesten waren bezig met hun kunsten. Het eerste deel waar we keken heette “Plaza de Panama”. Door dit deel liep een laan vol met gebouwen in Spaanse stijl gebouwd. Het San Diego Museum of Man was wel heel erg mooi, met de California Tower waar een carrillon in zat. Om 12.00 uur begon het carrillon liedjes te spelen (af en toe een beetje vals).

Ook bekeken we de Desert garden, Rose garden en Alcazar garden. Helaas was het botanische gebouw, een van de trekpleisters van dit gebied dicht,  omdat het vandaag een feestdag was. We zagen daarna de “Spanish Village Arts Center”.  Dat leek op een Spaans kunstenaarsdorpje met gekleurde tegels op de buitenvloeren en overal kunstenaarsgalerieën. In de ene galerie stond prachtig glaswerk, in de andere leuk schilderijtjes, sieraden of beelden. Bij één zijn we wat langer stil blijven staan. De kunstenaar was hier aan het werk en hij had allemaal erg grote stoelen in een bepaald thema gemaakt  (Wilde Westen, Alice in Wonderland)  en er stonden in de tuin andere bijzondere beelden. Zo mooi allemaal.

Tussen de middag aten we iets lekkers bij een eettentje. Daarna gingen we verder naar de “Pan American Plaza”. Dit deel had weer een heel andere stijl. We zagen hier een paviljoen waar op zondag openluchtconcerten op een orgel worden gespeeld, de Japanse tuin en een deel waarin in een cirkelvorm allemaal landenhuizen stonden. We zagen o.a. het huis van Engeland, Denemarken, Zweden, Finland, Noorwegen, Frankrijk, Tsjechië, China en de USA. Deze zijn op zaterdag- en zondagmiddag open en daar worden dan waarschijnlijk dingen uit het betreffende land tentoongesteld. Nu was alleen het Iran huis open en daar zagen we allemaal Iraanse vazen en borden. Voor het China huis zagen we hele hordes Chinezen staan die allemaal op de foto wilden met het huis.

We liepen langzaam weer terug en omdat we inmiddels al zo’n 5 uur in het park rondgelopen hadden vonden we het wel mooi geweest. Via de parktram lieten we ons naar de parkeerplaats brengen. Thuisgekomen konden we weer lekker uitrusten en nagenieten bij het zwembad. Het was weer een prachtige dag geweest met wederom een topattractie van San Diego.

 

Zondag 28 mei Cabrillo National Monument

Soms ga je ergens naartoe en dan weet je niet goed wat je kunt verwachten.  Dat hadden we vandaag. We hadden erg goede recensies op Tripadvisor gelezen over Cabrillo National Monument en daarom besloten we daar naartoe te gaan. Daar hadden we absoluut geen spijt van, want het was fantastisch en adembenemend mooi. We reden via een fraaie weg langs Fort Rosecrans National Cemetentry, een erg grote begraafplaats voor veteranen naar het park. Bij deze begraafplaats was het erg druk, vooral met bikers die allemaal met vlaggen rondliepen. Morgen is het Memorial Day en dat zal er vast mee te maken hebben gehad.

Om 10 uur stonden we voor de ingang, betaalden entree en reden we naar het bezoekerscentrum. Vanuit dit centrum kon je naar de meeste bezienswaardigheden lopen via mooie trails.

Hier begon het eigenlijk al, want we hadden een prachtig uitzicht over San Diego Bay en het Naval Air Station North Island. We zagen een stel straaljagers opstijgen. Die vlogen  op een gegeven moment een ‘missing man formation’ boven de begraafplaats. Vier straaljagers kwamen aanvliegen en één van hen vloog op een gegeven moment weg. Later zagen we de straaljagers één voor één komen aanvliegen en weer landen. Erg indrukwekkend om te zien.

Vlak bij het bezoekerscentrum stond het standbeeld van Juan Rodriguez Cabrillo, een Portugese of Spaanse ontdekkingsreiziger die als eerste Europeaan voet aan wal heeft gezet aan de westkust van Amerika. Ook hier was het uitzicht weer erg mooi en een als Cabrillo verklede man stond hier van alles te vertellen.

Daarna liepen we verder naar de oude vuurtoren. Je kon in het gebouw naar binnen en zien hoe de kamers waren ingericht van de mensen die hier hadden gewoond. Ook de tweede verdieping kon je bezoeken, maar helaas kon je niet helemaal naar boven om er bovenop te staan. In een tweede gebouwtje, van de assistent van de vuurtorenwachter, was een tentoonstelling ingericht over de geschiedenis van deze vuurtoren en de vuurtorenwachters.

Via een mooie trail liepen we verder naar de ‘Whale overlook’, een plek waar je van december tot en met maart de walvissen voorbij zien komen die naar hun winterverblijven in Mexico gaan. Ook hier was het uitzicht weer erg goed. We stonden vrij hoog en zagen in de verte een soort strandje waar allemaal mensen liepen en daar zijn we vervolgens met de auto naartoe gereden. Het bleek dat we hier bij de Tidal pools waren, een gebied waar de invloeden van eb en vloed heel sterk waren. We parkeerden de auto en liepen de trail langs het water en de prachtige rotsen en doorkijkjes met mooi rotsbegroeiiing. De trail liep omhoog, gelukkig waren er op veel plekken trappen aangelegd zodat je nog wel een beetje normaal kon lopen.

Op het hoogste punt was het uitzicht natuurlijk helemaal geweldig. We hebben wel tien keer tegen elkaar gezegd dat we toch wel een erg goede keuze hebben gemaakt door naar dit park te gaan. We waren echt onder de indruk van alles wat we hier hadden gezien. Daarna zijn we naar huis gegaan. We zagen dat er nu bij de ingang van het park een flinke file stond, dus we waren blij dat we vroeg waren vertrokken. Thuisgekomen gingen we lunchen en ’s middags hebben we weer lekker genoten van het zwembad en de ligbedden. We denken dat we hier best wel aan kunnen wennen!

Voor meer mooie vergezichten zie de slideshow.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zaterdag 27 mei Mission Beach San Diego

Het was alweer prachtig weer toen we opstonden en we konden lekker buiten ontbijten, net zoals we steeds in San Francisco deden. Daarna reden we naar hét strand van San Diego: Mission Beach. Het was maar 20 minuten rijden, dus we waren er zo. Onderweg kwamen we langs Seaworld. Het parkeren was geen probleem, er waren hier enorme parkeerterreinen en er was nog genoeg plek.  Vervolgens liepen we naar de boulevard. Het zag er hier erg gezellig uit en eigenlijk was het ook al flink druk op het strand. We zagen veel mensen met een partytent of een hele kampeertent op het strand.

Er liep een boulevard langs het strand en we zijn eerst maar eens richting Mission Beach South gelopen. Aan deze lange boulevard,  en dus langs de hele kustlijn,  zagen we vakantie-appartementen en het leek ook wel of alles vol zat.  Ook waren alle beach volleybalterreinen bezet en werd er flink gesport. Aan het einde (of het begin) van de boulevard zijn we op een bankje gaan zitten en hebben we lekker om eens heen zitten kijken. Het is daar zien en gezien worden! Na een poosje zijn we teruggelopen en daarna ook voorbij het punt waar we de boulevard waren opgegaan. We hebben toen nog wel een uur gewandeld en we verveelden ons niet, want er was van alles te zien. Veel mensen fietsen over het pad of waren aan het skateboarden en  op de terrassen van  de vakantiehuizen zagen we soms enorme groepen mensen (veelal jongeren) zitten.  Het zag er gewoon erg leuk en vakantie-achtig uit allemaal.

Tegen lunchtijd hadden we erg genoeg van en het werd ook erg druk. Dat merkten we vooral toen we naar de auto liepen, want we zagen opeens veel verkeersregelaars en bordjes bij de parkeerterreinen dat ze vol waren.  We zijn naar huis gereden, hebben geluncht met lekkere verse broodjes en beleg en hebben de rest van de middag in alle rust in en om het zwembad doorgebracht.  We hebben zelf gekookt en na het douchen hebben we buiten, met de firepit aan, koffie gedronken. Het gaf echt een kampvuurgevoel en we misten eigenlijk alleen de marshmellows nog! Tot morgen!

Vrijdag 26 mei Aankomst in San Diego

We reden vanmorgen redelijk vroeg weg uit Simi Valley en gingen op weg naar San Diego. Ons Best Western hotel was goed bevallen en het is misschien nog leuk om te vermelden dat de logo’s van deze keten vernieuwd zijn. Hier gebeurde dat tijdens ons verblijf.

Nieuwe logo

Nieuwe look

Oude logo

Hier in de USA is het dit weekend “Memorial weekend” en er was gewaarschuwd voor drukke wegen, met name later op de dag en dat wilden we voor zijn. Dat lukte redelijk goed, het was wel druk, maar we konden op de meeste stukken goed doorrijden. We reden vol verwachting naar San Diego, want we hadden het vermoeden dat we nu naar het mooiste vakantiehuis van deze vakantie zouden toe gaan.

Onze verwachtingen werden niet teleurgesteld. We zitten in een heel fijn huis, met een mooie tuin, vele zitjes en parasollen en een zwembad met lekkere ligbedden.  Helemaal perfect. Het is ook mooi weer, dus een zwembad komt nu goed van pas. In de tuin staan fruitbomen met perziken, vijgen en appels waarvan we volgens de eigenaar gewoon kunnen plukken. Op sommige stukken ruikt het ook erg lekker. Ook dit huis is erg compleet, met zelfs nog een koelbox en strandstoelen en een parasol voor het strand. Hopelijk kunnen we daar deze dagen gebruik van maken.

Nadat we aankwamen hebben we wat gegeten en zijn we bij Vons boodschappen gaan halen. Deze supermarkt lijkt verdacht veel op de Safeway, waarschijnlijk zijn ze van dezelfde keten. Hoewel de road trip erg leuk was, zijn we ook weer erg blij om een plek te hebben waar we wat langer blijven en dat zal in dit huis vast wel lukken. We hebben ’s middags ook meteen gebruik gemaakt van het zwembad, het water was lekker warm  en ook de ligbedden lagen goed. Hier gaan we het wel even volhouden totdat we naar huis gaan!

Donderdag 25 mei Naar het Getty Museum

Het hotel waar we nu zitten, had een uitstekend ontbijt. Nu eens een keer geen plastic borden en bestek, maar gewoon normaal servies en dat smaakt sowieso altijd beter. Er lag veel vers fruit, je kon een omelet laten maken, er lagen pancakes en andere warme gerechten, yoghurt, normaal brood e.d. Dat smaakte allemaal prima. Na het ontbijt reden we naar het Getty Center.  De oprichter, J.P. Getty, was rijk geworden in de olie en had veel kunst verzameld. Hij wilde dat dit na zijn dood allemaal gratis te zien zou zijn voor het publiek.

We hoefden inderdaad geen entree te betalen, maar wel parkeergeld. We gingen er vanaf straatniveau met een trammetje naartoe en klommen aardig hoog. In het museum had je, zeker vanaf de hoogste verdieping, een prachtig uitzicht over de stad Los Angeles en de oceaan. De kunst was erg mooi. Er hingen veel schilderijen, er waren kamers in diverse kunststijlen ingericht en we kwamen ook erg veel beelden en sculpturen tegen. Bij de schilderijen zagen  we een hele zaal met werk van Nederlandse schilders: we zagen enkele Rembrandts, een werk van Jan Steen, Frans Hals, Jacob van Ruysdael en Paulus Potter.

Ook was er een afdeling met impressionistische werken van Monet, Renoir en daar hing ook een Van Gogh: Irissen. Heel mooi om allemaal te zien. Ook het gebouw zelf was een architectonisch hoogstandje.

Nadat we  binnen veel hadden bekeken, gingen we naar de tuin van het museum. Ook die was schitterend aangelegd, met prachtige watervalletjes en doorkijkjes, heerlijk geurende bloemen en als klap op de vuurpijl een soort spiraal op de grond van struiken en ander gewas. Er werden daar natuurlijk weer diverse foto’s gemaakt, ook door ons. Dit was echt een prachtig museum en we waren erg blij dat we hier naartoe waren gegaan, ondanks de vele groepen schoolkinderen die hier liepen (overal waar wij naartoe gaan, komen we weer hele schoolklassen tegen).

Tussen de middag hebben we hier ook lekker geluncht. Het was al tegen 15.00 uur toen we weg gingen, weer met het trammetje natuurlijk , maar nu naar beneden. We gingen via een mooie weg door Malibu en de Santa Monica Mountains terug. Om 18.00 uur hadden we weer de wijnreceptie in ons hotel. We namen wat lekkers en reden vervolgens naar TGI Fridays om te gaan eten.

Morgen rijden we naar ons vakantiehuis in San Diego.

Woensdag 24 mei Lekker relaxen bij het zwembad

Vandaag reden we naar ons laatste hotel van de roadtrip: Best Western Poseida Royal in Simi Valley (bij Los Angeles). Het eerste stuk ging over de 101, daarna stuurde de Tomtom ons via de highway 154. Deze ging dwars door Los Padres National Forest. Het was absoluut geen straf om op deze weg te rijden, want het uitzicht was weer fabelachtig mooi. Bij één van de uitzichtpunten zijn we even uitgestapt om te kijken en om een kleine trail te lopen.

Verderop gingen we de 101 weer op bij Santa Barbara en vlak bij ons hotel gingen we er weer af. We kwamen om 13.00 uur aan, maar konden nog niet inchecken. Men hield zich stipt aan het tijdstip van 15.00 uur. We zijn toen eerst wat gaan eten bij het Urbane Café en gingen later bij het zwembad zitten van het hotel. Om 15.00 uur kregen we dan toch een kamer. De kamer die we kregen was een mooie suite, lekker groot, maar het vreemde was dat hij heel leeg was. We misten echt wel een paar meubelstukken, zoals bv. een tafel met een paar stoelen. We vroegen het bij de receptie, maar daar deed men heel moeilijk. Toen we net alle bagage hadden gehaald om in de kamer te zetten, zagen we dat de deur van de suite naast ons open stond en daar zagen we een zelfde soort kamer, maar wel met een tafel en stoelen. We liepen meteen terug naar de receptie en vroegen of we die kamer mochten hebben. Dat kon gelukkig (we hebben nu tenminste ruimte om de laptop op een tafel te zetten, waardoor we fatsoenlijk dit verslag kunnen maken). Daarna pakten we de zwemkleding en zijn we heerlijk naar het zwembad gegaan waar we tot het einde van de middag hebben gezwommen en op lekkere luie stoelen van de zon hebben genoten. Dat was heerlijk na alle drukke dagen die we tot nu toe hebben gehad.

Om 18.00 uur begon de wijnreceptie van het hotel. Je kon een glaasje wijn laten inschenken en zoute koekjes, stukjes kaas en druiven eten. Dat smaakte wel goed. We zijn daarna teruggegaan naar het Urban Café en hebben daar weer lekker zitten eten. Vervolgens konden we aan de avond beginnen en hebben we plannen gemaakt voor morgen. Dan blijven we nog één dag in dit hotel en kunnen we de hele dag in Los Angeles doorbrengen. De bestemming wordt waarschijnlijk het Getty Center en Malibu.

Dinsdag 23 mei Morro Rock en Pismo Beach

Na het nogal simpele hotelontbijt vervolgden we onze roadtrip.  We hadden graag verder gewild over de Highway 1, maar dat ging niet door. De weg was tot Big Sur begaanbaar, maar daarna niet meer, omdat allerlei bruggen ingestort waren en moesten worden gerepareerd. Dan zouden we in Big Sur moeten omkeren, het hele stuk naar Monterey weer terugrijden en een detour over snelweg 101 moeten maken. Dat leek ons niet zo handig dus kozen we ervoor meteen maar aan de detour te beginnen. Dat was wel jammer, want juist het stuk dat was afgesloten zou spectaculaire plaatjes moeten opleveren.  We treurden echter in het geheel niet, want ook de 101 bood mooie vergezichten (alleen niet over het water) en een verrassend landschap. We kwamen langs heuvelachtige wijngaarden,  mooie landerijen, rotsachtige en van god en alleman verlaten gebieden en de kilometers vlogen onder ons weg.  Op een rest area stopten we even om te pauzeren en iets te drinken en daarna was het nog een uurtje rijden naar ons hotel, het Best Western Casa Grande Inn in Arroyo Grande.

We waren er rond 12.45 uur en konden meteen al naar onze kamer. Dit hotel ziet er erg mooi uit en onze kamer is supergroot, met 2 tv’s, een slaapkamer en een kitchenette. Het hele complex is in Spaanse stijl gebouwd.

We pakten de bagage uit de auto en gingen naar de bijna naast gelegen Panera Bread om te lunchen. Daarna reden we meteen door naar Morro Bay en gingen we op zoek naar Morro Rock, een grote rots waar deze plaats beroemd om is geworden. De rots konden we niet missen, die zagen we bij aankomst al meteen. We reden er naartoe en nadat we waren uitgestapt, maakten we een wandeling langs de rots. Dit was heel mooi en erg leuk om te doen. Je kon helaas niet om de hele rots heen lopen en nadat we weer terug waren gelopen, liepen we de andere kant op waar je op een strand uitkwam. We gingen het strand op en van hieruit kon je goede foto’s van de rots maken. Het weer was ook schitterend, dus alles zag er goed uit.

Toen we na een uurtje terugliepen naar de auto, kwamen we langs het water waar zee-otters en zeeleeuwen in zwommen. We konden ze goed zien.

Daarna reden we door naar Pismo Beach. We parkeerden bij de pier maar deze was dicht, aangezien hij gerestaureerd werd. We hebben op de boulevard een poosje op een bankje lekker aan het water gezeten om even te rusten van al het gesjouw.

We hadden het plan om te gaan eten bij de Applebee’s, maar toen we het restaurant  niet konden vinden, hoorden we van iemand die uit de buurt kwam, dat de Applebee’s er niet meer was. Aangezien we op weg hiernaartoe een Five Guys waren tegengekomen, zijn we daar heengegaan. (Ook erg lekker !) Het leek of de ‘little hamburgers’ hier groter waren dan gebruikelijk, want het was nog een hele kluif om ze op te krijgen.

Daarna terug naar het hotel om daar de rest van de avond door te brengen en ons voor te bereiden op de dag van morgen.

Maandag 22 mei De 17 miles drive in Monterey

Vandaag begonnen we aan onze road trip. We reden ’s morgens weg uit Pacifica en gingen via de Highway 1 op weg naar Monterey. Het eerste stuk was erg mooi, maar vanaf Santa Cruz zag je niets meer van de oceaan en reed je over een gewone weg. Dat laatste stuk ging dan weer wel vrij snel en zo kwam het dat we al om 12.30 uur in Monterey aankwamen. We hadden een kamer in de Stage Coach Lodge. We konden al wel inchecken, maar de kamer was nog niet klaar, dus we reden richting de haven om bij een mooi plekje te gaan lunchen. We zaten heerlijk aan het water en net toen we ons laatste broodje ophadden, stopten er twee schoolbussen en stapten er wel 50 kinderen uit die gingen luchen in het parkje waar wij zaten.  Er kwamen al kinderen bij ons aan tafel zitten en toen zijn wij maar snel weggegaan. Op een ander mooi plekje hebben we vervolgens wat gedronken. Daarna zijn we naar de ingang van de 17 miles way gereden.  Deze weg was een zeer mooie route langs het water met prachtige uitzichtpunten. We hebben er een paar uur over gedaan om deze route te rijden, omdat we natuurlijk bij alle uitzichtpunten zijn gestopt en foto’s hebben gemaakt van alles was we zagen. Bij één van de uitzichtpunten zwommen walvissen in de verte. We konden ze helaas niet fotograferen want ze waren te ver weg. Bij een ander uitzichtpunt (Bird rock) zaten veel vogels op een grote rots met zeeleeuwen daaronder.

Op de weg kwamen we ook nog een hertje tegen. Bij weer een ander punt zagen we de Loney Cypress, een boom die helemaal in z’n eentje op een rots stond. Deze schijnt de meest gefotografeerde boom van de wereld te zijn. Die hebben we toch maar mooi gezien.

Het hele gebied bestond uit golfbanen we kwamen ook nog langs de Pebble Beach Lodge, waarschijnlijk een heel sjiek golfresort, met prachtige winkels (waar het heel stil was). Al met al hebben we een geweldig middag gehad. We waren erg blij dat we deze 17 miles drive hebben gereden, het is zeker een aanrader. Om de middag af te sluiten gingen we eten bij Denny’s. Dat smaakte weer goed en daarna reden we naar het hotel, dat er prima uitzag.

Zondag 21 mei Een relaxte dag in Half Moon Bay

De laatste dag alweer in Pacifica. Het weer was nog steeds erg mooi, dus we wilden weer eens richting de kust gaan. We reden alvast een stukje van de Highway 1 naar Half Moon Bay. Hier wilden we naar de Half Moon Bay State Beach, onderdeel van de California State Parks.  De weg ernaartoe toe was prachtig, met mooie uitzichten op de oceaan.

Bij de eerste parkeerplaats die we bij dit park tegenkwamen werden we (met heel veel andere auto’s) terug gestuurd, want de parkeerplaats was al vol. Gelukkig konden we een stuk noordelijker wel parkeren, bij Venice Beach. ( Veel stranden in de US zijn vernoemd naar Venice). We keken even bij het strand, maar daar was het overvol (het was ook maar een klein stukje strand) en we liepen de duinen in om te kijken of we ergens een bankje konden vinden. Die vonden we en deze had de naam ‘It’s a beautiful morning’. Dat was wel erg toepasselijk op deze zonnige zondagmorgen, dus daarop gingen we een poosje zitten en zaten we tussen de middag ook te picknicken.

Na de lunch liepen we de coastal trail van dit park in noordelijke richting, bijna een mijl heen en weer terug. De wandeling ging door een prachtig gebied. In zuidelijke richting liep het pad door, maar die was 1.6 mijl, dat vonden we even te veel voor vandaag.

Na de wandeling dronken we nog wat en reden we naar huis om alvast wat in te pakken. Morgen rijden we naar Monterey,  ook weer via de Highway 1. We overnachten daar ook. Daarna is de weg afgesloten en moeten we helaas een omleidingsroute volgen. In de buurt van Pismo Beach zullen we dan overnachten en daarna rijden we weer verder over de Highway 1 naar Los Angeles.

Zaterdag 20 mei Via de Golden Gate Bridge naar Sausalito

De weergoden zijn ons erg gunstig gezind, want ook nu hadden we weer een prachtige dag voor de boeg, zelfs nog een beetje warmer dan gisteren. Vandaag maakten we een uitstapje naar Sausalito en daarvoor moesten we over de Golden Gate Bridge. Natuurlijk weer een hele belevenis. De reis ernaar toe was weer een ramp, met veel vertraging. Terwijl we in 2013 de brug in volle glorie zagen, was deze vandaag deels met mist omhuld. Dat gaf we een wat mysterieus gevoel en eigenlijk hoort het ook wel een beetje zo bij San Francisco.

We filmden de autorit over de brug en meteen na de brug reden we het uitzichtpunt op, met zicht op San Francisco. Ook maakten we een wandeling over de brug. Hoewel de herrie van de auto’s groot was, was het toch leuk om hier overheen te lopen.

Daarna weer terug en vervolgens verder naar Sausalito. Dit is een schilderachtig plaatsje aan het water met ook weer uitzicht op Alcatraz en San Francisco. We parkeerden de auto bij de jachthaven en op een leuk plekje gingen we eerst maar eens picknicken. Daarna liepen we verder langs de bootjes en genoten weer van alles wat we zagen.

Bij de ferryhaven waar de boot naar San Francisco ging hebben we een tijdje op een bankje gezeten. We zagen dat de ferry aankwam en verbaasden ons over de hoeveelheid mensen die er vanaf kwam en er ook weer opging. Het in- en uitladen duurde zo’n 20 minuten en de stroom mensen bleef maar doorgaan.

Het was jammer om hier weg te gaan, omdat het ook weer zo mooi was, maar we moesten natuurlijk ook weer terug en we wilden voorkomen dat we weer in heel druk verkeer naar huis moesten. Deze keer viel de vertraging mee. Thuis hebben we nog lekker op ons terras kunnen zitten en we konden ook nog buiten eten. Morgen alweer de laatste dag in Pacifica.

Vrijdag 19 mei Een zonovergoten dag in San Francisco

Onder het genot van een heerlijk zonnetje met een prima temperatuur reden we vanmorgen naar San Francisco. Het zou 30 minuten rijden zijn, maar dat werden er 45 vanwege drukte om de stad in te komen. We parkeerden bij Hotel Zephyr, tegenover Pier 39. We hadden daar gisteravond online een parkeerplek geregeld voor 18 dollar. Toen we daar aankwamen zagen we dat de prijzen veel hoger lagen als je dit niet van tevoren had geregeld (5 dollar voor 30 minuten). Nadat we de auto uitgingen, waren we ook meteen in het toeristische hart van de stad, Fisherman’s Wharf. Het was er erg gezellig, nog niet te druk en we maakten een fijne wandeling langs de diverse Pieren.

Vanaf hier kon je ook de Golden Gate Bridge zien en Alcatraz, wat altijd weer fotogenieke momenten oplevert.  Natuurlijk gingen we ook Pier 39 op, waar erg veel winkeltjes en restaurantjes waren en de zeeleeuwen die daar op een aantal pontons in het water lekker lui lagen en vaak ook vrolijke capriolen uithaalden (en vreselijk stonken!).We kochten wat souvenirs en in een winkeltje dat gespecialiseerd was in magneten kochten we de exemplaren van de staten die we nog niet hadden:  Washington waarin Seattle lag en Massachusettes, waar we tijdens onze vorige reis onverwacht terecht kwamen toen we een noodlanding met het vliegtuig hadden gemaakt.  Het weer was echt prachtig en dan ziet zo’n  stad aan het water er natuurlijk extra vriendelijk uit. Tussen de middag aten we een broodje bij de beroemde bakkerij Boudin  en we zaten op het terras heerlijk bij te komen van de ochtend. Daarna liepen we wat verder de stad in en zagen we de beroemde cable cars en steile straten en uiteindelijk kwamen we weer uit bij Fisherman’s Wharf. 

We liepen nog even langs de pier van waar de boten naar Alcatraz varen. We waren in 2013 al op Alcatraz geweest, dus dat hoefden we nu niet meer te doen. Overigens, alle tours naar Alcatraz waren al volgeboekt tot komende dinsdag. Daarna liepen we nog een klein rondje langs het water en op Pier 39, maar het werd inmiddels zo druk, dat we het wel goed vonden zo en tegen 16.00 uur weer naar de auto liepen.

De terugweg was vreselijk. Het duurde 45 minuten voordat we San Francisco uit waren, terwijl dit maar een afstand van 2 kilometer was. Maar goed, kennelijk zaten we ook in de vrijdagspits ofzo en nadat we thuis waren gekomen, waren we het weer snel vergeten. Het was een fantastische dag geweest. San Francisco is een geweldige stad en staat erg hoog op ons lijstje van Amerikaanse steden.

Hier nog even een dia show

Deze slideshow vereist JavaScript.

Donderdag 18 mei Prachtig uitzicht in Pacifica

Ons vakantiehuis ligt in Pacifica, net ten zuiden van San Francisco. Pacifica ligt aan de Highway 1 en aan zee.  Het was vandaag mooi weer en omdat we wilden bijkomen van alle drukte van de afgelopen dagen, hebben we er een rustig dagje aan zee van gemaakt. We reden eerst naar Sharp Beach, daar staat de ongeveer 300 meter lange pier van Pacifica. Er waren veel vissers actief. We liepen de pier op en neer en zagen op een gegeven moment een zeehond in het water. Heel leuk. Het uitzicht was prachtig.

Daarna reden we door naar Mori Point. We wisten niet echt wat we konden verwachten, maar we liepen het park in en we lieten het op ons afkomen.  Het was een geweldige verrassing wat we te zien kregen. Dit bleek een erg groot park te zijn, met heel veel trails (ook richting Sharp Beach, zagen we later), de één nog mooier dan de ander. We dachten op een gegeven moment aan het einde te zijn, want we stonden voor de zee en het uitzicht was weer prachtig, maar toen we via een zeer lange trap verder naar boven liepen, stonden we bijna met open mond te kijken naar het uitzicht dat we toen hadden. Het was adembenemend, geweldig mooi en zoiets hadden we eigenlijk nog nooit gezien.  Op één van de mooiste plekjes stond een bankje en daar zijn we op gaan zitten om van de omgeving volop te genieten.  Via een mooie trail liepen we weer naar beneden en verlieten we dit gebied. Wat we weer heel gek vonden, was dat aan het begin van dit wandelgebied een klein oranje hokje stond, een free library. Daar kon je boeken pakken en eventueel zelf ook boeken neerleggen. Je vraagt je toch af waarom dit op deze plek staat…

Na de lunch reden we naar Rockaway Beach, hier hadden we ook een mooi uitzicht, maar de omgeving zag er wat shabby uit en we kwamen wat mensen tegen die we op het eerste gezicht liever niet tegenkwamen en daarom reden we nog een keer naar het gebied van de pier om daar nog een poosje op een bankje naar de zee te kijken.

Aan het begin van de avond reden we naar de Outback om daar de dag af te sluiten.  Het eten was weer lekker, hoewel één van onze steaks niet echt mals was. Toen we daar iets van zeiden, kregen we een nieuwe, door de manager persoonlijk gebracht, samen met een bordje verse en warme frietjes. Dat was dus goed opgelost. Morgen gaan we naar San Francisco.

Woendag 17 mei Goodbye Seattle, hello San Francisco!

Vanmorgen hadden we weer de wekker gezet, we gingen om 11.15 uur vliegen en moesten natuurlijk op tijd op het vliegveld zijn. Na een laatste ontbijt in ons huis in Seattle, laadden we de koffers in de auto en vertrokken we richting vliegveld. Het eerste stuk was vreselijk druk en de Tomtom deed ook wat raar, zodat we eerst op de snelweg aan kwamen, toen er meteen weer af moesten en vervolgens via een binnenweg naar de volgende oprit van de snelweg geleid werden. Daarna nog een flink stuk heel langzaam rijden. Pas toen we voorbij Seattle waren reed het weer lekker door. Uiteindelijk kwamen we op tijd bij het vliegveld aan, we leverden de auto in, moesten weer met de bus van de autoverhuur naar de terminal, gaven de koffers af en konden door de security. We hadden beide TSA Pre op onze boarding pass staan, dus weinig gedoe, want we hoefden geen laptops en tablets uit de handbagage te halen, ook geen vloeistoffen, de riem hoefde niet af en de schoenen konden aan blijven. Waar we deze TSA Pre aan te danken hadden, weten we niet, maar kennelijk zijn we betrouwbaar genoeg om dit te krijgen. Uiteindelijk hadden we nog een uur over voordat we gingen boarden. We zijn op een mooi plekje met uitzicht op de startbaan gaan zitten en genoten van het eerste bandje dat al om 10.00 uur ’s morgens in de vertrekhal muziek begon te maken. Zo vloog de tijd om.

Het boarden ging ook vlot. Er konden 75 mensen in ons vliegtuig (een Embraer E-75) en hij zat lang niet vol, dus we waren snel ingeladen. Ook de piloot had er zin in, want we kwamen 45 minuten te vroeg aan in San Francisco. Helaas zaten we aan de verkeerde kant in het vliegtuig, want we konden de Golden Gate brug niet zien. Dat gaat vast in de komende dagen nog wel gebeuren. We stonden op onze koffers te wachten maar ze kwamen maar niet. Uiteindelijk bleek dat onze koffers op de band voor een vliegtuig uit Atlanta  hun rondjes draaiden! Toen we dat in de gaten kregen, hadden we ze meteen. Daarna via een treintje, door naar de car rental met onze “skip the counter”. Daar bleek dat er in onze klasse maar één auto stond: een nogal erg groot uitgevallen spierwitte Jeep Patriot met bijna 50000 miles op de teller (een Florida kentekenplaat dat dan weer wel). Daar hadden eigenlijk we niet zo’n zin in en we vroegen aan een medewerker of er nog andere auto’s zouden komen. Dat was inderdaad het geval. Enkele minuten later kwam een bijna nieuwe Nissan Rogue SUV aanrijden en die stond ons wel aan, dus die namen we. Daarna konden we naar ons huis toe rijden en daar waren we al na 25 minuten.

Het was lekker weer in San Francisco, de zon scheen en dat was een vrolijke binnenkomer. Ons huis is niet zo groot maar erg knus, met alles erop en eraan en een mooi terras. Hopelijk kunnen we veel buiten zitten de komende dagen, want dat hebben we wel een beetje gemist in Seattle. Vervolgens hebben we wat boodschappen gehaald en een kip en salade meegenomen voor het avondeten. Nog even kennis gemaakt met Edwin en Denise onze verhuurders en toen het wel weer goed geweest voor vandaag.

Dinsdag 16 mei Museum of Popular Culture

We hadden vandaag geen attracties waar we op een voorgeschreven tijd moesten zijn, dus we konden het lekker rustig aan doen. Rond 10.00 uur stapten we in de auto en reden we naar het Museum of Popular Culture (MoPOP) dat naast de Space Needle en het Chihuly Museum staat. Dit museum staat in een prachtig ontworpen gebouw en bevatte diverse tentoonstellingen gericht op muziek, film en tv.

We begonnen bij de grote Star Trek tentoonstelling. Daar was enorm veel te zien over de diverse Star Trek tv series en films. In een aparte ruimte was de mogelijkheid om zelf via de transporter op een onbekende planeet terecht te komen waar je met diverse attributen uit de serie (tricorder en phaser) de mogelijkheid had zelf in een scène mee te doen. Dit kon je ook filmen,  zodat je ook nog eens een mooi souvenir mee naar huis komen nemen. Natuurlijk hebben we dit gedaan en het was een erg leuke ervaring. Uiteraard hebben we ook op de captains chair gezeten waar je een foto kon maken en verder hebben we erg genoten van alles wat er te zien en beleven viel. (Dit gedeelte van het blog is eigenlijk voor de “trekkies” onder de volgers!)

Hier de link naar het startrek filmpje.

Het was inmiddels al lunchtijd en we aten een lekker broodje van de Subway voordat we weer verder gingen in het museum. We zijn bij een andere Science Fiction tentoonstelling geweest, een tentoonstelling over fantasyfilms en een tentoonstelling over horrorfilms. Bij die laatste kon je voor een scherm staan en dan kwam je silouet in beeld, aangevuld met wat horrorachtige dingen. Op je hoofd kreeg je dan bijvoorbeeld allerlei puntjes, je handen veranderden in driehoeken e.d. Erg leuk gedaan.

In de ‘sky church’, een grote ruimte met een metersbreed scherm met lekkere stoelen daarvoor, kon je genieten van stukjes uit concerten van grote artiesten. We liepen ook de ‘guitar gallery’ in. Aan het begin stond een soort boom die bestond uit wel 700 gitaren en in de ruimte waar je vervolgens inliep, werd de geschiedenis van de gitaar uitgelegd. We zagen eerst echt hele primitieve gitaren die gaandeweg steeds normaler en vervolgens extravaganter werden, zoals de gitaar van Gene Simmons van de band KISS en de gitaar van Eric, wie kent hem niet, Clapton. Ook dit was weer prachtig om te zien.

We liepen ook nog een tentoonstelling van Jimi Hendrix binnen, maar daar hadden we niet zoveel mee. Het was inmiddels al 15.00 uur geworden en we werden eigenlijk wel moe van alle indrukken die we in de afgelopen uren hadden opgedaan. We zijn toen ook naar huis gegaan. Ook dit was weer een uitstapje dat bij ons een onvergetelijke indruk had nagelaten. We kwamen er later nog achter dat er ook studio’s in het museum waren waarin je zelf op muziekinstrumenten kon spelen en kon zingen en je eigen videoclip kon maken. Het was jammer dat we dat niet gezien hadden, maar aan de andere kant hadden we er waarschijnlijk geen puf mee voor gehad om dat te gaan doen.

Morgen moeten we weer vroeg op, want we moeten op tijd naar het vliegveld. We zullen dan Seattle verlaten en naar Pacifica gaan, vlak bij San Francisco. Hier blijven we vijf dagen voordat we via een stuk van de Highway 1 (niet het hele stuk, want er is veel afgesloten ivm werkzaamheden) naar Los Angeles gaan. We eindigen daarna in San Diego. Hier verblijven we dan nog zes dagen.

Maandag 15 mei Bezoek aan de Boeing fabriek

Vandaag  waren we alweer vroeg op pad om een bezoek te brengen aan de Boeing vliegtuigfabriek in Everett bij Seattle. Dit stond al heel lang op ons wensenlijstje! We hadden kaarten voor  de tour van 10.30 maar omdat we al vrij snel aankwamen konden we nog met de tour van 10.00 uur mee. Bij de tour mag je absoluut niets meenemen; geen camera’s, mobieltjes, tassen, etenswaren etc. Deze kun je opslaan in een kluisje die wij natuurlijk niet meer open kregen. Maar dat was een bekend euvel, met een sleuteltje kon een Boeing medewerker dit snel oplossen. De foto’s binnen in de hal komen van internet maar geven een exacte indruk van hoe het er uitziet.

Maar goed: De tour.

Het Boeing gebouw is een gigantisch complex met veel vliegtuigen die al buiten staan om afgeleverd te worden. Maar wat binnen gebeurt is nog spectaculairder….!

We kregen bij binnenkomst eerst een korte video over het ontstaan van het bedrijf vanaf begin 1900, opgericht door William E. Boeing. Daarna gingen we in twee groepen met een gids de fabriek in om de assemblage van de 747, de 777 en de nieuwe Dreamliner 787 te bekijken. Met bussen werden we naar de gigantische hal gebracht. De hal is het grootste gebouw ter wereld, Disneyland California kan er in zijn geheel in en dan houd je nog ruimte over!  De excursie is strak georganiseerd en voerde ons door tunnels en via grote liften over speciale balkons naar de fabriekshal  waar je een goed overzicht had van de montage van de vliegtuigen.

777 Factory – Final Assembly – Everett WA K63980-06

Everett Factory Tour- Frontiers feature story with Deb Feldman_MCF12-0043 Series_3/29/2012_RMS#216694

Er werken ca. 35000 mensen, vol continu en in een 3 ploegen systeem. Zeer indrukwekkend om de vliegtuigen in de diverse stadia van de montage te kunnen aanschouwen. Ook wordt er veel werk  binnen in de toestellen verricht;  bekabeling , interieur aanleggen etc.  Alles op wens van de klant. Er werd van alles uitgelegd door de gids (een oud airline medewerker), bijvoorbeeld dat er 7 Dreamliners per maand worden afgeleverd, dat vertegenwoordigers van de vliegtuigmaatschappijen langs komen als een toestel ingericht moet worden, zodat een maatschappij zelf kan bepalen hoe de stoelen moeten worden neergezet, hoeveel wc’s er moeten komen en waar die in het vliegtuig geplaatst moeten worden e.d.  De rondleiding duurde 1 1/2 uur en was eigenlijk veel te kort; we hadden heel graag nog een tijdje langer in de hallen wilden kijken, want er was genoeg te zien.

Na de rondleiding dronken we koffie in het Paper Plane café en keken we nog een poosje bij de tentoonstelling van vliegtuigmotoren en andere onderdelen, de cockpit van een vliegtuig waar je in kon zitten en allerlei schaalmodellen. In tegenstelling tot de tour, mocht hier wel worden gefotografeerd. Ook was er een observatiedek waar je de vliegtuigen kon zien die min of meer klaar waren voor vertrek of voor een testvlucht. Deze vliegtuigen waren al in de kleuren en belettering van de vliegtuigmaatschappij gespoten. Leuk detail is dat er tussen de vliegtuigen die al klaar waren ook een Dreamliner van TUI stond. De gids vertelde ook dat ie voor Nederland bestemd was!

We zagen buiten ook een Dreamlifter staan, een omgebouwde B 747 die onderdelen voor de Dreamliner naar Everett brengt voor de bouw van de vliegtuigen. We zagen trouwens vandaag diverse vliegtuigen van nabij opstijgen en landen.  Natuurlijk keken we ook in de Boeing souvenirwinkel  en kochten we nog iets voor thuis om deze ervaring niet te vergeten.  Het was een hele belevenis die we echt kunnen aanraden als je in Seatlle (of omgeving) bent.

De dag was al voor driekwart voorbij toen we via de Panera Bread en de Walmart op huis aan koersten.  Morgen een rustig dagje in Seattle.

Zondag 14 mei Sightseeing in Seattle: Space Needle, Chihuly Museum, monorail en Pike Place Market

We waren al vroeg op pad om naar Downtown Seattle te gaan. We namen de bus naar de stad wat toch nog wel een hele onderneming bleek…. Bij het instappen zei de chauffeur dat we ook nog ergens moesten overstappen, hij zou ons wel een seintje geven. Na enige tijd kwamen we bij de overstapplek, maar de chauffeur zag dat de halte niet zou worden aangedaan door de bus die we moesten hebben, vanwege de Color Run in de stad. Hij zei dat hij ons ergens anders zou afzetten. Dat deed hij keurig,  hij ging zelfs de bus uit om ons te laten zien waar de andere bushalte was die we moesten hebben. Prima service! De volgende buschauffeur was ook weer zo aardig. Hij zei dat hij ook een andere route moest rijden, maar zette ons ook op een mooie plek af en wees ons nog een beetje de weg naar de Space Needle.

We moesten nog een stukje lopen en zagen nog  wat mensen die al gefinished waren bij de Color Run.

Vervolgens liepen we  Space Needle binnen. We hadden al kaartjes online geregeld en konden zo doorlopen. Binnen een mum van tijd stonden we bovenop dit indrukwekkende gebouw. Het uitzicht was erg mooi. Je kon buiten rondom lopen en ondertussen foto’s nemen. Je mocht zo lang blijven als je wilde. We zijn op een gegeven moment even naar binnen gegaan om wat te drinken in het cafeetje en liepen later nog een keer naar buiten om van het uitzicht te genieten. Al met al hebben we het hier zo’n anderhalf uur volgehouden.

Het was inmiddels lunchtijd geworden en op het terrein van het Seattle Center waar de Space Needle staat, zagen we een hal wat een soort foodcourt bleek te zijn. We hebben een lekker broodje bij de Subway gehaald en zijn daarna naar het Chihuly Garden and Glassmusem naar binnen gegaan. Ook hiervoor hadden we van tevoren kaartjes geregeld. We hadden in St. Petersburg in Florida al eerder een museum met het werk van Chihuly bezocht en we wisten dat in Seattle, zijn thuisbasis, een ‘hoofdmuseum’ stond en dat wilden we ook wel eens zien.  Het museum had een binnen- en buitengedeelte en in allebei delen stonden prachtige glasinstallaties. Het was erg mooi om dit te zien. Het weer was ook prachtig en het was een genot om door de tuin te lopen en al het prachtigs te zien dat schitterde in de zon.

We eindigden bij de film over Chihuly en hoe hij te werk ging, liepen nog even door de winkel en zetten daarna koers naar de monorail die ons naar Seatlle Downtown bracht (de rit duurde iets minder dan 5 minuten).

Daar aangekomen gingen we op zoek naar Pike Place Market, een indoormarkt die bekend is vanwege de viswinkel waar de medewerkers met vissen naar elkaar gooien. We hadden het snel gevonden.  Het was erg leuk om dit gooien met vissen te bekijken en nadat we er een poosje naar hadden staan te kijken, liepen we verder. Dat viel niet mee, want het was vreselijk druk en je kon over de hoofden lopen. Het zag er wel allemaal erg vrolijk uit, buiten op straat speelden allerlei bandjes en er hing een hele goede sfeer. Aan het eind van de middag keerden we weer huiswaarts.

Hier de link naar het filmpje!

Vlakbij de bushalte moesten we eerst nog een drukke weg oversteken en zagen de bus al aankomen. We zwaaiden naar de chauffeur die voor ons  stopte bij de halte en keurig wachtte totdat wij er aan kwamen. We zullen de buschauffeurs van Seattle niet snel vergeten. Bij het eindpunt aangekomen, liepen we de Northgate mall in en gingen we iets eten bij de Red Robin. Daarna liepen we naar huis, terugkijkend op een geweldige dag in Seattle. Morgen gaan we naar Everett om daar een tour te doen in de Boeing fabrieken.

Zaterdag 13 mei Omgeving van Seattle verkennen

We werden rond 6.00 uur wakker en checkten na het ontbijt uit om daarna de hotelshuttle naar het vliegveld te nemen om de auto op te halen. Nu moet je in Seattle met de zogenaamde “Car Shuttle” naar de car rental .Toen we bij de plek aankwamen waar de bus zou staan, schrokken we van de enorme rij met mensen die al stonden te wachten (het was pas 9.00 uur ’s ochtends!).  Gelukkig reden de bussen af en aan en stroomde het vrij vlot door maar dit hadden we nog nergens in de VS meegemaakt. De busrit duurde zo’n 10 minuten en dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Bij de rental car garage aangekomen, konden we zo doorlopen naar de plek waar de auto’s stonden. We hadden ‘skip the counter’ bij Alamo en daar waren we nu ook erg blij om. We hoefden dus niet in de rij. We kozen een mooie Hyundai Sonata uit en konden zo wegrijden. Wel moest het papierwerk even geregeld worden en dat was nog wel een dingetje want het lukte de medewerker niet om de auto aan onze reservering te koppelen. Er moest een manager langs komen en ook haar lukte het in eerste instantie niet. Daarna ging het op wonderbaarlijke wijze wel en konden we eindelijk wegrijden.

Op de weg was het ook alweer zo druk, we kregen het idee dat er misschien een of andere happening in Seattle was. Toen we dat later opzochten, bleek dat inderdaad te zijn. Morgen wordt de ‘’Color Run” gehouden, een belangrijke loopwedstrijd en vandaag zouden de inschrijving en festiviteiten hiervoor beginnen. We reden meteen naar ons huis. We hadden eerder deze week al een early check-in gevraagd en die hadden we ook gekregen, zodat we ’s morgens meteen al in het huis konden. De lockbox waar de sleutel  in zou moeten zitten kregen we niet open, maar aan de andere kant van het huis bleek ook nog een lockbox te hangen waar de sleutel in zat. Het is een mooi knus huis met twee verdiepingen en een eigen carport.

Vrij snel daarna reden we naar de Safeway, een supermarkt in de buurt, om de eerste boodschappen te gaan halen. De Safeway was een mooie winkel, maar wel met erg traag personeel. De jongen die voor ons het brood zou snijden, maakte er zo’n puinhoop van dat alle sneetjes kris kras in een zak terecht kwamen en het meisje bij de vleeswarenafdeling gaf in plaats van kalkoenfilet ham aan ons maar dat hebben we maar zo gelaten  anders zouden we er ’s middags nog staan.  In deze winkel werden de boodschappen niet in duizend plastic tasjes gedaan, maar in een grote papierenzak zoals  je ook vaak in films ziet. ’s Middags liepen we naar de Northgate mall, een grote mall met alle bekende winkels op zo’n 5 minuten afstand (lopen) van ons huis. We maakten een rondje door de mall en zochten buiten de mall naar het busstation. We zijn van plan om morgen naar het centrum van Seattle te gaan, maar aangezien de “Color Run” precies eindigt op de plek waar wij naartoe willen, de Space Needle, gaan we voor de zekerheid maar met de bus in plaats van de auto. Op de website van die loop werd ook al gewaarschuwd dat er zeer beperkte parkeermogelijkheden zijn en we willen niet het risico lopen dat we de auto nergens kunnen neerzetten. De kaartjes voor de Space Needle zijn op datum en tijdslot, dus we kunnen daar ook niets aan veranderen. Nadat we het busstation hadden gevonden en de tijden genoteerd, liepen we terug naar huis.

Het was prachtig weer geworden en we wilden even van de omgeving van Seattle genieten. We reden naar Carkeek Park, dat was vlak in de buurt, een groot park met uitzicht op Puget Sound (zee-arm van de Stille Oceaan richting Seattle) en de bergen van Olympic National Park. De website van dit park had niets teveel gezegd, want het park was erg mooi. We zijn via een loopbrug over het spoor naar het strand gelopen waar allerlei bomen overdwars lagen en waar je lekker kon wandelen en even zitten op een boomstronk. We hebben hier natuurlijk leuke foto’s geschoten en zijn later op een bankje van het uitzicht gaan genieten. We hadden ons afgevraagd of er eigenlijk ooit wel eens een trein over het spoor zou komen, maar aan het einde van de middag zagen we twee treinen langskomen. De eerste was een lange goederentrein die waarschijnlijk wel een kilometer lang was, want er kwam maar geen einde aan. De tweede was een passagierstrein, een Amtraktrein die waarschijnlijk richting Vancouver in Canada reed. We zagen ook nog een groot passagiersschip varen, dus er viel van alles te zien. Tegen 17.00 uur werd het frisser en zijn we naar huis gegaan. We hebben zelf gekookt en hebben de rest van de avond thuis doorgebracht.

Vrijdag 12 mei Reis naar Seattle

Vandaag was onze reisdag aangebroken. We waren gisteravond al naar het CitizenM hotel op Schiphol gegaan, omdat we anders thuis wel erg vroeg zouden moeten opstaan. Nu hebben we tot ongeveer 4.15 geslapen en zijn daarna na het douchen en een provisorisch ontbijt naar de vertrekhal vertrokken.

De bagagebalie van British Airways was erg rustig, binnen 5 minuten stonden we al bij de security en ook daar konden we meteen doorlopen en dat was bij de douane ook het geval. Dat ging dus lekker voorspoedig en we hadden nog tijd om iets te drinken voordat we gingen boarden. Het vliegtuig vertrok uiteindelijk 30 minuten te laat en kwam 15 minuten te laat in London aan. Dat was jammer, want we zaten niet echt ruim in de overstaptijd. Op Schiphol werd aan onze koffers al een extra label gehangen met de tekst ‘’short transfer’”  en nu ging daar nog weer wat extra tijd vanaf. We hadden 45 minuten voordat de gate zou dichtgaan. Het zat ons niet zo mee in London. Bij de security kregen we een extra check en het treintje dat ons naar de juiste gate moest brengen ging niet open maar kreeg ook een extra security check. We zagen de minuten wegtikken en vreesden met grote vreze dat we de vlucht niet meer gingen halen. We spurtten de laatste (dachten we) roltrap op en zagen toen nog een lange roltrap op ons afkomen. We konden bijna niet meer lopen van de stress en vermoeidheid. (Tja, we zijn geen 20 meer!).  Precies om 9.00 uur stonden we bij de gate, (bijna) iedereen zat al in het vliegtuig. We hebben eerst maar eens een glaasje water gevraagd om weer wat op verhaal te komen. Na enkele minuten sloten de vliegtuigdeuren en vertrokken we. Dit was dus echt op het nippertje, maar we hadden het gered en konden daarna 9 uur lang uitrusten. De vliegreis verliep verder heel goed. Er was geen gepraat van luidruchtige mensen en we zagen geen enkele baby of ander kind aan boord. Het eten was voor de verandering best lekker. Je kon deze keer niet kiezen uit chicken of pasta, maar uit chicken of chicken: kip met Thaise curry of met honing gekruide kip met aardappelpuree en erwtjes.  We namen beide de laatste en dat smaakte erg goed. Nog een chocolademousse als toetje en toen moesten we ons een poosje gaan vermaken. Dat ging goed met een paar mooie films en ander entertainment. Voordat we het wisten werd de landing al weer ingezet en stonden we ineens in Seattle. En….helemaal niet sleepless….:)

Het was dus eigenlijk een zeer aangename reis. Alle immigratieperikelen verliepen ook vlot. We hadden deze keer allebei een formulier zonder kruis erdoor teruggekregen uit de APC kiosk,  (Automatic Passport Control) dus we konden meteen langs een immigrationofficer. Die vroeg voor de vorm nog even wat we kwamen doen en hoeveel geld we meehadden . De koffers draaiden al rondjes op de carrousel toen we aan kwamen lopen…..

Het was even zoeken naar de plek waar de hotelshuttle zou komen, maar toen we die eenmaal gevonden hadden, waren we ook snel in het hotel. Het was nog vroeg toen we daar aankwamen, 12.30 uur lokale tijd. We hebben de rest van de middag lekker gerelaxed en  zijn daarna wat gaan eten bij Dave’d Dinner, een echte Amerikaanse dinner die je alleen in films ziet. Al met al een prima start!!

Nog een paar weekjes...

Alles is zo ongeveer wel geregeld, kaartjes voor de toegang tot de Boeing fabrieken, Chihuly Glass Museum Seattle en de Space Needle…Maar ook de auto’s de binnenlandse vlucht van Seattle naar San Francisco en de hotels en accommodaties. We hebben een leuke trip uitgestippeld met drie grote steden waar we langer verblijven. We starten in  Seattle, daarna door naar San Francisco en vanuit SF zakken we via Highway 1 en LA af naar San Diego. In totaal zijn we zo’n 3 weken op pad. We vliegen met BA en Delta, de auto’s komen van Alamo. We hebben er zin in!!

Seattle

San Francisco

San Diego

Proloog

Van 12 mei 2017 t/m 1 juni 2017 maken we een trip naar West Amerika. We zijn hier ook al in 2013 geweest en dat was toen heel goed bevallen. We zijn toen gestart in San Francisco en via het Yosemite National Park naar Las Vegas en Los Angelos gegaan. (zie ook ons verslag van 2013)

Deze keer beginnen we in Seattle en zakken we via San Francisco af naar San Diego. We blijven dit keer dus echt aan de West Coast. In Seattle willen we o.a de Boeing fabrieken bezoeken. We verblijven in huizen en hotels. Van Seattle naar San Francisco pakken we het vliegtuig, de rest gaat per auto. We vliegen terug vanaf LA.